Su  testamentu de su meri

Su testamentu de su meri


Ci fuanta maridu e mulleri arriccusu in Casteddu chi ianta pigau ua picciocchedda po ddus castiai.
Sa picciocchedda traballendu ingùi fiada diventada manna, e dinai non ndi ddi donanta mai, ca ddi naranta ca ddi lassanta tuttu su chi tenianta a issa.
Dopu tanti annusu fudi motta sa meri e sa srebidora fudi abarrada soba cun su meri.
Cust’omini no ndi obiada intendi de ddi lassai sa sienda e dogn’otta chi piganta sa chistioi narada sempri: Una stoccada a tui! ”
Candu cust’omini fudi accabau de imbecciai e fudi tottu croccau in su lettu, issa ddi narada:
– Su meri, no mi lessidi in sa rua, fatzadamidda su testamentu! –
E issu: – Una stoccada! –
Insandusu issa iada penzau de si cuncodrai u fornellinu in sa stanza de su meri e coxinada me ingui: a issu sa minestrina e a issa su sattizzu, s’alegusta, su pisci bonu, tottu cosa nodida.
Issu intendiada su fragu e narada: – Maria, tottu tui ti pappasa? E a mei no mi dona sa nudda? –
Una diri su meri intendiada su fragu de su sattizzu prusu de sempri e si fiada postu a nai: – Maria, tottu a tui, tottu a tui, tottu a tui! – Poita ca si pappada tottu issa e a issu no ddi donada nudda. E insarasa, giai chi issu fiada narendu diacci, iada fattu bei su notaiu. Issu fudi sempri narendu: – Maria, tottu a tui, tottu a tui, tottu a tui! – Su notaiu iada registrau tottu e diacci fianta andadasa is cosasa, diacci Maria iada tentu tottu su bei de su meri.