Su becciu e s’acconcia cossiusu

Su becciu e s’acconcia cossiusu


Su becciu e s’acconcia cossius

di Albertina Piras

Pesonaggi: Ziu Ollariu e ziu Srabadoricu

 

  1. S) Là, goppai Ollariu passendu! E a undi est’adendu?

 

Ollariu ) Traballu seu cichendu! Cucu paraculu oidi a dd’acciai ?

 

Sr) Appa tenni de andai a su spettaculu proi proi!

E chi s’intruada su celu no appa abarrai certu inoi.

Su riparu miu esti in domu mia

e no arroliendu a paraculu in sa ia.

 

  1. O) Ma deu no ddu fatzu pagai,

anzisi dd’imparu s’atti,

ca deu de custu mundu abarru pagu a mi nci andai.

 

Sr) Sissi, nerimì su segretu de su mestieri,

mi fatzu deu puru arrologeri.

 

Ol) Candu s’orologiu no esti perfettu

no ddi donu corda e ddu lassu pasiai,

pagu pagu vernissu po ddu lucidai

pagu pagu  vernissu po ddu torrai a ingranai.

E po is paraculusu, tengiu una cascitta de petzusu,

tottu de paraculus beccius…

acciungiu su petzu chi mancada

e ndi tiru unu chi no ddu guastada…

tanti po no abarrai in passivu.

No mi fatzu pagai

e tengiu sempri cosa de fai.

 

Sr ) Ma fustei imoi si depidi pasiai.

Toccada a lassai su postu a is giovanusu!

 

Ol) Cussusu no funti bonusu!

No ndi olinti sprecai tempusu a acconciai.

Ma sa vida mia est’accanta de spacciai!

E su mestieri miu e chi dd’ada fai?

Fattu fattu intendu spirazioni!

E deu nau:” E a mei manc’oi!”

Sa genti…parridi ca dda teidi cun mei!

Ma ita s’anta a crei!

Chi fessidi de strobai ianta a tenni arrexoni…

ma esti ca no ddis donu mancu occasioni.

Cussus invecias no acudinti a mi bì

ca si pointi a m’inzullì.

Attra cosa ianta a scì nai:

“E ziu Ollariu no morridi mai!

Est’arzillu po ammacchiai”.

Mi praxidi meda candu nanta:

”Fustei tenidi prusu meda de noranta…

incappa tenidi centu e dusu!

E sa motti no ndi ddu pigada prusu.

Santusu sianta is fueddus tusu.

Custu, però, deu no dd’appu mai domandau,

mellus de is attrus no bollu essi trattau.

Feti una grazia domandu a sa piedadi:

de no mi lassai cu sa faina a metadi,

de m’agattai u’aima po mi sostituì,

candu sa vida mia esti po finì.

 

Sr ) Su mestieri su no apessi certu deu a si ndi ddu pigai.

E arrologius e paraculus ddi donu de acconciai,

ca deu puru tengiu una grazia de domandai:

de dd’agattai sempri paraculus de acconciai.

 

Olariu e Srabadoricu )

E sempri impari eusu a sighì su mestieri

de acconcia cossiusu e de arrologeri

e sa motti no si ndi pigada prusu

chi s’accanzada sa grazia su coru de Gesusu.